Yedi yaşındayım ben!
Bir sabah kan kokusuyla büyütüldüm!
Anneler boyar mıydı kıyafetlerini?
Peki çocuklar üşür müydü annelerinin şefkatli kollarında?
Annemin göğsünden süzülen boya bedenimi titretiyordu, üşüyordum.
Bu kadar soğuk olmamıştı hiçbir renk!
Her sabah annemin sesiyle uyanırken,
Bu sabah bir kurşun sesine açıldı gözlerim.
Yüreğime basıyordu koca adamların ayak sesleri.
Ateşi yanan sobadan tanırdım ben,
Bir topun evi yaktığına şahit oldum !
Babamın aldığı silahı bilirdim ben,
Bedenleri delen kurşunlara şahit oldum!
Biz oynardık yakalamacayı ,
Şimdi büyükler çığlık çığlığa oynuyordu!
Savaşın çocuğu oldum ben !
Büyüdüm ve birdaha sabah olmadı!
Oyuncak değilmiş silahlar,
Oyuncak değilmiş tanklar,
Bir oyun değilmiş savaş!