ANNEM… Tahliye edemediğin sevgiyi terbiye etmek de yaşamaya dair. Nitekim tahliye olduğun ilk aşk doğumundur. Hayatla bağın ilk düğümü anne karnında atılır.. Aşkın ilk nüvesi, ilk yuvan ve ilk sığınağın anne karnıdır. Bu öyle bir korumadır ki maddi ve manevi tüm saldırılara siper olan bir beden varsa o da annenindir. Sana atılan bir ok, evvela annene isabet etmelidir. Bir karnı savunmasız bir canlıya yuva belleten ilahi kudret annenin yüreğine kainatın sevgisini sığdırmayı da ihmal etmemiştir. İstifası mümkün olmayan bu vazifeyi üstlenmek akıl işi değil yürek işidir. Çünkü seni 9 ay karnında bir ömür yüreğinde taşıyan tek varlık annendir. Bundan sebep hiçbir fizik kuralıyla desteklenmese dahi annenin evladıyla ilgili hisleri genelde doğrudur. Bir annenin göz ayarı hassas teraziler gibidir çünkü dengesinde rahmani dokunuşlar vardır. Ataerkil toplumlara göre evin direği baba olsa dahi o direği ayakta tutan sac yine annenin sevgisi, tahammülü ve fedakarlığıdır. Bir insanın meziyetlerini hayatına nakış nakış işleyen emek kokan anne elidir. Bir ömrün amentüsü anne duasıdır. Her insan annesine bir hayat borçludur ve ben de yaşamımı ve tüm güzel hasletlerimi anneme borçluyum. Ve bu yazıyı, bileğimin kudretini annesine borçlu biri olarak emek denilince, sevgi denilince aklıma ilk gelen kişi olan anneme ithaf etmek istedim. Ömrünü ömrüme katan ve hala ne yediğimi soran gül kokulu annemin ve tüm emekçi annelerin günü kutlu olsun….